langzaam maar zeker

Eindelijk, de living is weer leefruimte geworden. Gisteren hebben Lennert en zijn ouders boven de vloerbekleding gelegd. Nu alleen nog de plintjes in de kinderkamer en een deur en dan is ze af. Maar ik kon niet meer wachten, alles boven is gekuisd en de spullen voor onze spruit zijn naar boven gedaan.

Het is allemaal veel minder uitzichtsloos dan enkele dagen geleden. Bovendien begin ik morgen aan mijn nieuwe job in Virgo Fidelis. Dus dat is toch ook al een zorg minder. Ik heb mijn boeken al en de handleidingen. Morgen krijg ik mijn lessenrooster en mijn begeleidende mentor. Alles loopt dus vlotter dan ik had kunnen hopen.

Jammergenoeg heb ik het volgende bezoekje voor de echo op 30 augustus moeten verplaatsen naar 19 september. Het zal wat prutsen zijn om een moment te vinden wanneer Lennert en ik vrij zijn want we moeten ook langzaam aan de geboortelijst opstellen. Toen ik enkele dagen geleden naar de Fun ging zeiden ze al dat ik aan de late kant was. Zot he, ik ben nog maar 5 maanden ver (bijna 6) en die lijst zou er ten laatste in de zesde maand moeten liggen. Gelukkig hebben we niet zoveel om erop te zetten.

Wat we wel al hebben beslist is het figuurtje voor de suikerbonen. Zondag zijn Jelle en Elise bij ons langsgeweest en we hebben 4 figuurtjes gekozen, zodat iedereen wat wils heeft. Om de kosten te drukken gaan we ze zelf maken dus ik weet wat te doen in de herfstvakantie. Ik zou zeggen alle hulp is welkom maar dan kennen jullie de naam al dus ik doe het zelf wel. Hehe Nu nog wat brainstormen over het geboortekaartje en dan zal de school weer al mijn aandacht opeisen. Verder is er geen nieuws, buiten het feit dat we nog steeds adressen aan het verzamelen zijn, dus aarzel niet om te reageren.

kus lesley en co

Het neemt vorm aan...

Eindelijk zou ik zo zeggen; neemt alles stillaan een vorm aan...
Je kan nu toch al tussen de rommel door een vleugje van een kinderkamer herkennen. Eindelijk van het schilderen vanaf... Nu de nieuwe vloerbekleding nog leggen en dan is de kamer zelf af. Dan kunnen we beginnen met héél het huis terug op zijn plooi te laten komen.

Alles dat nu beneden de living aan het "bevuilen" is, is eigenlijk bestemd voor de kinderkamer... Koets, buggy, curverboxen, fietsjes, speelblokken, etc moeten allemaal naar boven. (Hoewel ik mij met het laatste nog wel zou kunnen amuseren denk ik :p)

Dan nog de meubeltjes en dan denk ik dat we volgende week onze geboortelijst wel gaan kunnen vastleggen. En dan is het aftellen...

30 Augustus de volgende echo... Ik kijk er al naar uit, echt waar...

alive and kicking

Gisterennacht gebeurde er iets heel speciaals. Ik voel onze telg al een weekje of twee duidelijk bewegen maar ik ben dan ook de enige. Reeds tientallen malen heb ik tevergeefs Lennert zijn hand op mijn buik gelegd in de hoop dat hij ook de bewegingen zou voelen. Helaas, tot gisteren. Na een filmpje besloten we om ons bed met een bezoekje te vereren. De radio stond aan en Lennert lach nog wat onnozel te doen toen ik mijn huurder weer voelde bewegen. En nu was er wel zeer veel beweging merkbaar.

Dus, ik nam onmiddellijk Lennert zijn hand en plaatste die op mijn buik, net in het midden waar ik het meeste beweging voelde. Na een beetje gepor van Lennert besloot het kindje om dan toch de reageren. Lennert zijn gewauwel tegen mijn buik wierp dan toch zijn vruchten en werd beloond met twee stevige schoppen. Een supermoment, zowel voor hem als voor mij.

Na deze uitbundige actie besloot onze telg zich wat dieper terug te trekken en weer in de sluimerzone rond te hangen. 't Was echt een zalig moment dat je met niets kan vergelijken.
Later besefte we wel dat toen de bewegingen merkbaar waren Elvis opstond, om een of andere onverklaarbare reden speelde stubru om 23u het liedje 'hounddog'. Was het een reactie in de trend van "zet dat af" of eerder een we-want-more-reactie. Vingers kruisen en hopen maar.

Voor de rest is er weinig nieuws, ik hoop dat deze week eindelijk de kinderkamer wordt geschilderd. Ze is al helemaal leeg en onze woonkamer valt nu te vergelijken met een stockagelaats voor boeken en babyspullen. Dus wanneer mijn teerbeminde in actie schiet met verborstel en trapladder kan ik mezelf daarna amuseren met het inrichten en decoreren.

Waar ik me ook mee amuseer is het verzamelen van adressen. Iedereen wordt via deze weg dus vriendelijk verzocht zijn of haar adres mee te delen zodat we in december niemand vergeten bij het opsturen van de kaartjes.

kusjes
Les en co