Foto's

Enkele fototjes van de voorbije dagen :)

http://picasaweb.google.be/russianfighterpilot/ is nog steeds het adres waar je alle foto's kan bekijken!

ballon

Iedere moeder heeft wel zoiets dat ze niet kan wegdoen. Iets dat met haar kinderen te maken heeft, een pyjamaatje, een foto, een tut, enz. Ik kijk ook met weemoed terug naar die kleine sokjes en pakjes maar koester er geen herinneringen aan want Quinten heeft ze toch nooit, of slechts heel kort gedragen. Ook zijn eerste tutjes (eentje met mama en eentje met papa op) zijn het vermelden niet waard want Quinten vindt zijn handje en de truien van onschuldige bezoekers veel lekkerder dan zijn tutjes. Ook een bepaald knuffeltje heeft hij niet, ok, hij is zot van die pluche kikker die we gratis bij de kbc kregen maar hij slaapt even goed zonder.

De wanhoop vervult mij als ik luister naar de grappige verhalen van andere moeders over de favoriete doudou, tut , schoentjes enzoverder die ze in het brons gaan laten gieten of voor eeuwig gaan inkaderen. Ik heb zoiets niet. Ik kan Quinten zijn blikken al zo voor me zien, beschuldigend en vragend waarom wij, als goede ouders, zo niets hebben bijgehouden. Paniek.
Maar hij is nog jong, heeft wel al een eigen karakter maar nog geen eigen smaak dus alles is nog mogelijk.

En dan, plots, enkele dagen geleden tijdens het opruimen stuitte ik op zo'n voorwerp, eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat het voorwerp op Lennert viel. Namelijk de ballon die we van peter Jelle hebben gekregen in het ziekenhuis. Het is zo'n knalblauwe blinkende ballon die een liedje zingt als je ertegen loopt. Hij is nog maar halfvol en gebruikte dan ook de kast als steun om niet naar beneden te vallen. Goed wetende dat zijn dagen dan geteld zouden zijn bleef die ballon dapper aan de kast hangen. Maar zelfs de dapperste ballon is niet bestand tegen de allesverwoestende kracht van onze stofzuiger. En hij bezweekt, nam afscheid en was klaar om weggegooid te worden, maar daar stond ik dan. De ballon in mijn hand, zijn afscheidslied zingend en ........... ik kon het niet. Het leek alsof ik afscheid nam van baby Quinten, 55 cm en 3.900kg en ik was er nog niet klaar voor. Quinten weegt nu wel al dik 7 kg en is 65 cm groot maar toch, de herinnering aan dat kleine, hulpeloze wezentje dat nasnikkend op mijn buik werd gelegd wil ik nog niet verliezen, en als dat wilt zeggen dat die ballon daarvoor moet blijven, dan blijft hij. Zo simpel is het.

Ik weet ook wel dat die herinnering zal blijven maar toch, een beetje sentiment kan nooit kwaad. Als ik nu al vind dat hij zo snel groot wordt, wat zal dat later zijn. Elk dingetje dat ze bijleren is een triomf, maar toch is het ook altijd een stap verder weg van dat kleine hummeltje dat om 13.16 op 31 december op mijn borst werd gelegd.

ziekjes en omdraaien

Onze lieve schat is een beetje ziek. Zoals je kon lezen zei de kinderdokter dat er niets aan de hand was en dat we gewoon moesten afwachten. Dat hebben we gedaan, met alle gevolgen vandien. Het hoestje was een lelijk geblaf geworden en zondag raadde Ilse ons dan ook aan om niet langer te wachten. Dus, maandag zijn we naar de huisdokter gegaan die vaststelde dat Quinten een infectie had op de luchtwegen en dat hij onmiddellijk aan de aerosol moest hangen. Tof, wel een aangename ervaring zo'n toestel, zowel voor ons als voor Quinten. Na een aantal malen hadden we door hoe we Quinten rustig konden houden zodat de verdamper op zijn mond bleef in plaats van op zijn trui. Terwijl Quinten op mijn schoot aan het maskertje hangt trekt Lennert een kwartier lang gekke bekken om Quinten af te leiden, en het werkt. De rollen omdraaien lukt niet want Lennert is wel de onverslaagde kampioen van het onnozel doen. hehe.

Voor de rest is er weinig nieuws buiten dit: Quinten kan zich op zijn buik rollen. Super, de laatste weken geraakte hij zo gefrustreerd omdat hij op zijn zij bleef liggen maar dinsdag had hij ineens door dat zijn arm in de weg zat. Na wat duw en trek werk lag meneer dus ineens op zijn buik. Super om te zien. Nu doet hij dus niet anders, in zijn park, op zijn luierkussen en in bed. Maar aangezien zijn park wat te klein is horen we regelmatig een luide kreet als hij zich weeral eens in een onmogelijke positie heeft gewrongen met zijn beentjes of armpjes tussen de spijlen, of als hij na reeds 2 keer te hebben omgerold met zijn lichaam tegen de rand ligt, ambiance.

Als oplossing hebben we nu de speeltegels aan de tv gelegd zodat hij zich toch een aantal keren kan omdraaien en dan kunnen we hem makkelijk terug trekken zodat hij weer verder kan rollen. Wat ook grappig is is zijn buikschuiven, op zijn buik met zijn poep in de lucht probeert hij verder te geraken. Echt de moeite om zien. Maar nu ga ik jullie laten want Jelle en Wendy komen me de tuin opruimen en omspitten zodat we ne schone gazon hebben in de zomer.

oef

Oef, eindelijk, twee minuutjes rust voor mezelf, laat het huishouden maar even staan zoals het staat, de afwas, was en strijk zullen zeker niet weglopen. Jammergenoeg. Onze Quinten ligt eindelijk in slaap. Hem overdag laten slapen was sowieso al een opgave maar sinds gisteren zit het hummeltje met een goede verkoudheid en veel kan je daar niet aan doen. Na een leven lang alle pijnstillers te hebben uitgeprobeerd ben ik van mening dat niets beter helpt dan een goede nacht slaap ( soms met behulp van een warme wiskey maar kom). Quinten deelt die mening dus niet. Hij hoest zichzelf wakker 's nachts en is dan superkwaad omdat hij wakker is. Meestal valt hij daarna wel terug in slaap, maar de laatste twee nachten dus niet. Ik kom gemiddeld een 5-tal keer per nacht uit bed om hem even te sussen en hem een verhaaltje voor te lezen (dank u Jan voor de mooie kinderboeken). In combinatie met Lennert zijn alles verwoestende gesnurk heb ik dus nachten van gemiddeld 4 tot 5 uur goede slaap. De wallen onder mijn ogen doen elke blauwe vuilzak in het niets verbleken. Maar we slaan er ons wel door. Gisteren zag ik op een of ander vrouwenzender een documentaire over tienermoeders en ik had zoiets van ' als die dat kunnen moet ik dat zeker kunnen' en dat helpt wel. Gelukkig is er Elise die weet wanneer ze moet bellen om te vragen of ze even langs mag komen. Gisteren was dat op het moment waarop ik Quinten met zijn koets is de badkamer wou rijden om hem even te laten slapen. 't Klinkt raar maar dat is de enige kamer met een deur die een beetje geluidsdicht is. Nadat ik bijna 3 kwartier met hem had rondgelopen viel hij eindelijk in slaap met een glimlach op zijn gezicht. Net op dat moment moet de crémeboer zich herinnerd hebben wat een goede klanten wij waren want hij stopte luid klingelend voor onze deur. En we waren weer vertrokken.... Lichtelijk ongerust over het hoesten, de slapeloosheid en de koorts besloten we toch even naar de kinderarts te gaan. (Lennert verdenkt die man er trouwens van homo te zijn vanwege het foute Hawaïhemd en de zonnebankbruine teint) Maar alles was in orde, we moeten hem alleen in het oog houden dat de hoest en de koorts niet erger wordt, en na een weekje zou hij erdoor moeten zijn. We duimen dus.

Ondertussen is de familie nog uitgebreid want mijn nicht, Kelly, heeft ook een zoontje gekregen genaamd Stef en bij Lennert zijn zus is er eentje onderweg, Tel daarbij nog eens Louiske en Jarne die enkele weken voor Quinten zijn geboren en we kunnen spreken van een babyboom. Dus proficiat aan iedereen en vooral aan onze Quinten omdat het toch zo'n geweldig ventje is.

dikke kussen en knuffels

update

Eindelijk nog eens een berichtje na 3 maanden. Diegenen die dachten dat er niets veranderd is ondertussen hebben het zwaar mis. Door een dom, technisch defect kon ik mijn blog niet meer beheren en Lennert heeft een nieuwe pc dus die heeft andere zaken aan zijn hoofd. Maar alles is gemaakt en je zal weer met de regelmaat van de klok iets van ons horen. Ondertussen gaat alles hier gewoon zijn gangetje, voor zover je het gewoon kan noemen.

Onze woonkamer verkeerd in een constante staat van beleg, om van de keuken nog maar te zwijgen. Overal vind je sporen terug van onze Quinten, gaande van pampers tot delicaat gedropte kwakjes spuug. Deze zijn trouwens het vaakst te vinden op de schouders van de achteloze bewonderaars van onze spruit. Het lijkt wel of hij er een sport van maakt . De wasmand puilt uit van hemdjes en truitjes die gered lijken van de Titanic. De gastendoekjes, die we als spuugdoekjes gebruiken, hebben ondertussen het formaat van uit de kluiten gewassen dweilen aangenomen, van absorptievermogen gesproken. De parklegger en de zijn speelmatje vliegen net zoals de pluche kikker elke week in de was wegens niet nader verklaarde witte plekken. ( lees spuug!)

Eigenlijk is het wel supergrappig om te zien hoe alles de weg vindt naar zijn mondje, soms wel via een omweg langs het oog, maar kom. Gisteren schrok hij zich een hoedje toen hij wou proberen hoever zijn vinger in zijn mond kon. Blijkbaar niet zover als hij gehoopt had want meteen kwam de fruitpap mee. Gelukkig al deels verteerd en omdat Quinten nu eenmaal de zoon van zijn vader is kwam de fruitpap op mijn wollen pull terecht.

En inderdaad, we zijn nu al een week bezig met fruitpap, en we mogen zeggen dat het vrij aardig lukt. Het advies om met 1/4 fruitpap te beginnen is natuurlijk niet voor onze zoon. Direct de 2 betterfoods en de hele appel, de hele banaan enz. Beetje bij beetje is niet voor hem weggelegd. En niet alleen in verband met eten. Ook het groeien gaat goed vooruit, 3 weken geleden woog hij 6.400 kg en was hij 63.5 cm groot. Bovendien moest meneer een geweldige show opvoeren voor de dokter van kind en gezin met praten, speken en woeste arm en-beenbewegingen zodat de dokter concludeerde dat het een stevig bazeke is met alles erop en eraan. Alsof we dat nog niet wisten, maar complimentjes kan je nooit genoeg krijgen.

Ook de onthaalmoeder geraakt niet uitgepraat over hem, 't is zo ne lieve, hij eet goed, slaapt wanneer hij moet slapen, e.d. moeke Martine ziet hem in ieder geval graag komen. Wie niet he.

Wat kan ik jullie voor de rest nog meedelen? Ik ben nu opnieuw aan het werk in het VTI in Dendermonde, een light versie van Everberg, maar het is geweldig om opnieuw aan de slag te kunnen. Quinten gaat naar een onthaalmoeder in de buurt en geniet ontzettend van onze wandeling terug naar huis. Vandaag heeft hij trouwens heel de dag buiten gezeten terwijl ik me uitleefde op ons gras en de terrastegels. En ..... hij slaapt al ongeveer een maand door, dus langzaam maar zeker verdwijnen de vuilzakken onder mijn ogen.

Maar ik ga jullie met rust laten voor vandaag en de andere verhalen in de loop van de week erop zetten.

dikke kussen en ga gerust nog eens langs onze fotootjes.

Vliegende start

Onze kleine spruit is nu 4 dagen thuis...

4 dagen vol aanpassing, gewenning en geluk.

Quinten is (denk ik) de rustigste en gelukkigste baby die je maar kan hebben... Eten en slapen, da's het enige waar hij om maalt. Voor de rest horen we hem bitterweinig; dus we kunnen betrekkelijk goed doorslapen.

Het is een beetje zoeken naar een goed ritme waarin we de voedingen van Quinten om de 3 uur en het huishouden en nog tijd voor onszelf kunnen combineren; maar we komen er stillaan wel!

De wroedvrouw is gisteren ook langs geweest en heeft vastgesteld dat Quinten ondertussen al 4,010 kg weegt en gezond is.

Vandaag komt Kind & Gezin eens langs om te kijken of we Quinten wel goed verzorgen, en niet vastketenen ofzo :)

De aangifte van ons zoontje verloopt echter iets moeilijker. Nu niet dat er een onoverkomelijk probleem is; maar hier op de administratieve dienst van Dendermonde zitten ze met computerpanne... Nuja, dat raakt deze week nog wel opgelost en dan zijn we helemaal vertrokken :)

Er staan ook nog wat nieuwe fototjes online.

Nog steeds hier te bewonderen!

Fototjes!

De eerste fototjes staan online!

Mensen die willen langkomen kunnen mailen (of bellen indien je mijn nummer hebt) naar lennert.raes@telenet.be , iedereen is welkom.


http://picasaweb.google.nl/russianfighterpilot/Quinten

*UPDATE*

Ook het geboortekaartje staat online voor de mensen die het willen zien :)
http://users.telenet.be/fulcrum/geboortekaartje_raes_def.pdf

Quinten has arrived!

31 december, 13:16 is Quinten ter wereld gekomen!

Het was een moeilijk aanloop naar de bevalling (24 uur weeën, stilgevallen en dan weer in gang gestoken) maar het loont de moeite!

Een fantastische knaap van 3,900 kg kwam ter wereld!

Je kan binnenkort wel wat meer nieuws verwachten en wat foto's, maar zoals iedere ouder wel weet is er nu te veel werk om hier wat neer te krabbelen :)

Lennert