donderdag, mei 31, 2007

Paniek

Dinsdagavond; omstreeks 23.30 hebben we even in een "state of emergency" geweest.

Net voor het slapengaan kreeg Lesley een grote kramp in haar onderbuik; onmiddelijk gevolgd door een bloeding. De 100 heeft haar naar het ziekenhuis gevoerd, want een bloeding tijdens de zwangerschap kan duiden op een afstoting of misval. Eens daar toegekomen werd er bloed afgenomen en is er naar de gyneacoloog van wacht gebeld.
Deze vond het echter niet nodig langs te komen en adviseere Lesley binnen te houden voor die nacht.

Omstreeks 02.00 ben ik dan maar weer met de ouders van Lesley naar huis getrokken en heb een poging gedaan om te slapen. Daar ben ik echter niet in geslaagd.
Het was pijnlijk Lesley daar helemaal alleen te moeten achterlaten en die uren in onzekerheid door te brengen. Voor Les moet het nog moeilijker zijn geweest...

Omstreeks 9 uur de dag nadien hebben we dan toch een echo kunnen laten nemen en daaruit bleek dat het kindje in goede gezondheid verkeert. Sterke hartslag en kwieke bewegingen.

De opluchting die je voelt van zodra je het hartje ziet kloppen is fenomenaal. Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld over iets...

Nu eist de stress zijn tol wel; van beide. Lesley slaapt gezapig door en ik krijg nu mijn spreekwoordelijke slag van de hamer.
Misselijkheid, braken en duizeligheid...

Hmmm; ik ken die symptomen ergens van ;)

vrijdag, mei 18, 2007

Om 21.30 is er afgesproken in de Irish Pub hier in Dendermonde.
Dan vertellen we tegen de onwetenden dat Les zwanger is...

Ik vermoed dat weinigen deze site nog niet gezien hebben; maar je weet maar nooit.
Op een manier is het toch nog spannend...

Hierna kunnen we eindelijk beginnen vechten over welke naam het kindje zal krijgen... Iets zegt mij dat het mijn gedacht zal worden :)
Mijn wederhelft daarintegen zal er anders over denken...

Anyway, ik hoor jullie nog wel :)

dinsdag, mei 15, 2007

een speciale moederdag

Links zit nog wat kalk die ik nooit zal wegkrijgen en rechts zitten een aantal ondefinieerbare krassen. Zo ziet de binnenkant van mijn wc eruit. Die ken ik ondertussen al vanbuiten. Mijn favoriete atribuut deze dagen is een grote witte tupperwarekom die ik steeds met me meesleep. Je raad het al, zwangerschapsmisselijkheid. Ik kan er uren over doorgaan. Welke trukjes helpen en welke niet? Daarvoor ga je beter eens naar www.kindengezin.be. Bij mij werkt er geeneen. Maar er is toch één troost. Maandag zei de dokter:" hoe misselijker je bent hoe beter, dat is een teken dat alles in orde is." Je raadt het al, mijn dokter is een man. Maar nog even doorbijten, na de derde maand zou de misselijkheid volledig moeten overgaan. Nog een maandje volhouden dus. Dat zal wel lukken.

Wat we echter niet hebben kunnen volhouden is de zwijgplicht tot de derde maand. Deze zaterdag hebben we, bij wijze van moederdagscadeau, het nieuws al aan de grootouders verteld. Gelukkig reageerden ze alle vier dolenthousiast. De reactie van Lennerts vader vond ik het grappigste, die man ziet het helemaal niet zitten dat er met Kerst en nieuwjaar nu 7 kleine kinderen lawaai zullen maken. Als het dat maar is, ze hebben er alle vier een goed oog in en zullen ons steunen waar en wanneer ze maar kunnen. Zalig zo'n reactie, in mijn ergste nachtmerries had ik gedroomd van afkeurende blikken, misprijzen en preken over verantwoordelijkheid. Maar iedereen is echt gelukkig voor ons.

Ondertussen lekt het nieuws ook langzaam in onze vriendenkring uit en zelfs daar zijn er geen opmerkingen te horen in het genre van " allee man, nu zitte er wel aan vast he".
Ik kan alleen maar zeggen dat al die enthousiaste reacties een hart onder de riem zijn in deze periode. En dat we volgende week woensdag een afspraak hebben voor een tweede echo, dan weten we weer wat meer.

kusjes Lesley en co

donderdag, mei 10, 2007

Mondays

Het was een maandag...

Maandag 07/05/2007. Nu een héél belangrijke datum; later een vergeten dag zoals er zovele zijn.
En toch was hij héél speciaal voor ons.

Maar laat je me even een beetje voorgeschiedenis geven:

Lesley en ik zijn sinds 15 september 2006 samen. Na een aantal maanden praatten we alreeds over samenwonen. We woonden beiden nog thuis en we zouden het allemaal rustig plannen. We hadden tijd genoeg en zoals gezegd gingen we onze tijd nemen.

Tot mijn ouders besloten van te verhuizen en te gaan samenhokken met mijn tante.
Toen stond ik eigenlijk voor een voldongen feit en moest ik uitkijken naar een nieuwe woonst.

Die heb ik gevonden in de Robert Ramlotstraat in Dendermonde.
Les heeft dan besloten dat ze onmiddelijk mee zou verhuizen; wat ik alleen maar kon toejuichen!

Long story short: Sinds 1 mei wonen we dus samen...

Deze maandag, maandag 7/05/2007, de dag die belangrijk is gebleken in ons leven maar toch zal vergeten worden door de meesten; is Lesley naar de Gyneacoloog getrokken wegens een aanhoudende misselijkheid...
Wat wij al enigsinds vermoedden werd ons daar bevestigd.
Lesley is in blijde verwachting van een kindje...
Een spiraal hebben en toch zwanger worden; je moet het maar doen.

Zo zie je maar dat alles geheel anders kan lopen dan je zelf wenst, planned en wilt...

Het kindje komt er ongeplanned, maar des te meer gewild!

The journey begins

Labels: , , , , , ,