alive and kicking

Gisterennacht gebeurde er iets heel speciaals. Ik voel onze telg al een weekje of twee duidelijk bewegen maar ik ben dan ook de enige. Reeds tientallen malen heb ik tevergeefs Lennert zijn hand op mijn buik gelegd in de hoop dat hij ook de bewegingen zou voelen. Helaas, tot gisteren. Na een filmpje besloten we om ons bed met een bezoekje te vereren. De radio stond aan en Lennert lach nog wat onnozel te doen toen ik mijn huurder weer voelde bewegen. En nu was er wel zeer veel beweging merkbaar.

Dus, ik nam onmiddellijk Lennert zijn hand en plaatste die op mijn buik, net in het midden waar ik het meeste beweging voelde. Na een beetje gepor van Lennert besloot het kindje om dan toch de reageren. Lennert zijn gewauwel tegen mijn buik wierp dan toch zijn vruchten en werd beloond met twee stevige schoppen. Een supermoment, zowel voor hem als voor mij.

Na deze uitbundige actie besloot onze telg zich wat dieper terug te trekken en weer in de sluimerzone rond te hangen. 't Was echt een zalig moment dat je met niets kan vergelijken.
Later besefte we wel dat toen de bewegingen merkbaar waren Elvis opstond, om een of andere onverklaarbare reden speelde stubru om 23u het liedje 'hounddog'. Was het een reactie in de trend van "zet dat af" of eerder een we-want-more-reactie. Vingers kruisen en hopen maar.

Voor de rest is er weinig nieuws, ik hoop dat deze week eindelijk de kinderkamer wordt geschilderd. Ze is al helemaal leeg en onze woonkamer valt nu te vergelijken met een stockagelaats voor boeken en babyspullen. Dus wanneer mijn teerbeminde in actie schiet met verborstel en trapladder kan ik mezelf daarna amuseren met het inrichten en decoreren.

Waar ik me ook mee amuseer is het verzamelen van adressen. Iedereen wordt via deze weg dus vriendelijk verzocht zijn of haar adres mee te delen zodat we in december niemand vergeten bij het opsturen van de kaartjes.

kusjes
Les en co