Paniek

Dinsdagavond; omstreeks 23.30 hebben we even in een "state of emergency" geweest.

Net voor het slapengaan kreeg Lesley een grote kramp in haar onderbuik; onmiddelijk gevolgd door een bloeding. De 100 heeft haar naar het ziekenhuis gevoerd, want een bloeding tijdens de zwangerschap kan duiden op een afstoting of misval. Eens daar toegekomen werd er bloed afgenomen en is er naar de gyneacoloog van wacht gebeld.
Deze vond het echter niet nodig langs te komen en adviseere Lesley binnen te houden voor die nacht.

Omstreeks 02.00 ben ik dan maar weer met de ouders van Lesley naar huis getrokken en heb een poging gedaan om te slapen. Daar ben ik echter niet in geslaagd.
Het was pijnlijk Lesley daar helemaal alleen te moeten achterlaten en die uren in onzekerheid door te brengen. Voor Les moet het nog moeilijker zijn geweest...

Omstreeks 9 uur de dag nadien hebben we dan toch een echo kunnen laten nemen en daaruit bleek dat het kindje in goede gezondheid verkeert. Sterke hartslag en kwieke bewegingen.

De opluchting die je voelt van zodra je het hartje ziet kloppen is fenomenaal. Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld over iets...

Nu eist de stress zijn tol wel; van beide. Lesley slaapt gezapig door en ik krijg nu mijn spreekwoordelijke slag van de hamer.
Misselijkheid, braken en duizeligheid...

Hmmm; ik ken die symptomen ergens van ;)