tag:blogger.com,1999:blog-232805252024-02-20T14:43:18.360+01:00Lennert & Lesley'sLennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comBlogger21125tag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-59211388225151283382008-05-13T15:29:00.002+02:002008-05-13T15:42:59.327+02:00Foto'sEnkele fototjes van de voorbije dagen :)<br /><br /><br /><a href="http://www.fulcrum.be/uploaded_images/IMG_0940-702910.JPG"><img style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://www.fulcrum.be/uploaded_images/IMG_0940-702156.JPG" border="0" /></a><br /><p align="left"><a href="http://www.fulcrum.be/uploaded_images/IMG_0936-715288.JPG"><img style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://www.fulcrum.be/uploaded_images/IMG_0936-713743.JPG" border="0" /></a></p><br /><br /><br /><br /><br /><a href="http://www.fulcrum.be/uploaded_images/IMG_0956-716250.JPG"><img style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="http://www.fulcrum.be/uploaded_images/IMG_0956-715526.JPG" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><a href="http://picasaweb.google.be/russianfighterpilot/">http://picasaweb.google.be/russianfighterpilot/</a> is nog steeds het adres waar je alle foto's kan bekijken!Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-88021123472923938522008-05-05T15:20:00.002+02:002008-05-05T15:40:03.664+02:00ballonIedere moeder heeft wel zoiets dat ze niet kan wegdoen. Iets dat met haar kinderen te maken heeft, een pyjamaatje, een foto, een tut, enz. Ik kijk ook met weemoed terug naar die kleine sokjes en pakjes maar koester er geen herinneringen aan want Quinten heeft ze toch nooit, of slechts heel kort gedragen. Ook zijn eerste tutjes (eentje met mama en eentje met papa op) zijn het vermelden niet waard want Quinten vindt zijn handje en de truien van onschuldige bezoekers veel lekkerder dan zijn tutjes. Ook een bepaald knuffeltje heeft hij niet, ok, hij is zot van die pluche kikker die we gratis bij de kbc kregen maar hij slaapt even goed zonder.<br /><br />De wanhoop vervult mij als ik luister naar de grappige verhalen van andere moeders over de favoriete doudou, tut , schoentjes enzoverder die ze in het brons gaan laten gieten of voor eeuwig gaan inkaderen. Ik heb zoiets niet. Ik kan Quinten zijn blikken al zo voor me zien, beschuldigend en vragend waarom wij, als goede ouders, zo niets hebben bijgehouden. Paniek.<br />Maar hij is nog jong, heeft wel al een eigen karakter maar nog geen eigen smaak dus alles is nog mogelijk.<br /><br />En dan, plots, enkele dagen geleden tijdens het opruimen stuitte ik op zo'n voorwerp, eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat het voorwerp op Lennert viel. Namelijk de ballon die we van peter Jelle hebben gekregen in het ziekenhuis. Het is zo'n knalblauwe blinkende ballon die een liedje zingt als je ertegen loopt. Hij is nog maar halfvol en gebruikte dan ook de kast als steun om niet naar beneden te vallen. Goed wetende dat zijn dagen dan geteld zouden zijn bleef die ballon dapper aan de kast hangen. Maar zelfs de dapperste ballon is niet bestand tegen de allesverwoestende kracht van onze stofzuiger. En hij bezweekt, nam afscheid en was klaar om weggegooid te worden, maar daar stond ik dan. De ballon in mijn hand, zijn afscheidslied zingend en ........... ik kon het niet. Het leek alsof ik afscheid nam van baby Quinten, 55 cm en 3.900kg en ik was er nog niet klaar voor. Quinten weegt nu wel al dik 7 kg en is 65 cm groot maar toch, de herinnering aan dat kleine, hulpeloze wezentje dat nasnikkend op mijn buik werd gelegd wil ik nog niet verliezen, en als dat wilt zeggen dat die ballon daarvoor moet blijven, dan blijft hij. Zo simpel is het.<br /><br />Ik weet ook wel dat die herinnering zal blijven maar toch, een beetje sentiment kan nooit kwaad. Als ik nu al vind dat hij zo snel groot wordt, wat zal dat later zijn. Elk dingetje dat ze bijleren is een triomf, maar toch is het ook altijd een stap verder weg van dat kleine hummeltje dat om 13.16 op 31 december op mijn borst werd gelegd.Lesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-64817539907246726112008-05-02T11:55:00.001+02:002008-05-02T12:08:21.922+02:00ziekjes en omdraaienOnze lieve schat is een beetje ziek. Zoals je kon lezen zei de kinderdokter dat er niets aan de hand was en dat we gewoon moesten afwachten. Dat hebben we gedaan, met alle gevolgen vandien. Het hoestje was een lelijk geblaf geworden en zondag raadde Ilse ons dan ook aan om niet langer te wachten. Dus, maandag zijn we naar de huisdokter gegaan die vaststelde dat Quinten een infectie had op de luchtwegen en dat hij onmiddellijk aan de aerosol moest hangen. Tof, wel een aangename ervaring zo'n toestel, zowel voor ons als voor Quinten. Na een aantal malen hadden we door hoe we Quinten rustig konden houden zodat de verdamper op zijn mond bleef in plaats van op zijn trui. Terwijl Quinten op mijn schoot aan het maskertje hangt trekt Lennert een kwartier lang gekke bekken om Quinten af te leiden, en het werkt. De rollen omdraaien lukt niet want Lennert is wel de onverslaagde kampioen van het onnozel doen. hehe.<br /><br />Voor de rest is er weinig nieuws buiten dit: Quinten kan zich op zijn buik rollen. Super, de laatste weken geraakte hij zo gefrustreerd omdat hij op zijn zij bleef liggen maar dinsdag had hij ineens door dat zijn arm in de weg zat. Na wat duw en trek werk lag meneer dus ineens op zijn buik. Super om te zien. Nu doet hij dus niet anders, in zijn park, op zijn luierkussen en in bed. Maar aangezien zijn park wat te klein is horen we regelmatig een luide kreet als hij zich weeral eens in een onmogelijke positie heeft gewrongen met zijn beentjes of armpjes tussen de spijlen, of als hij na reeds 2 keer te hebben omgerold met zijn lichaam tegen de rand ligt, ambiance.<br /><br />Als oplossing hebben we nu de speeltegels aan de tv gelegd zodat hij zich toch een aantal keren kan omdraaien en dan kunnen we hem makkelijk terug trekken zodat hij weer verder kan rollen. Wat ook grappig is is zijn buikschuiven, op zijn buik met zijn poep in de lucht probeert hij verder te geraken. Echt de moeite om zien. Maar nu ga ik jullie laten want Jelle en Wendy komen me de tuin opruimen en omspitten zodat we ne schone gazon hebben in de zomer.Lesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-74626165521751207252008-04-23T15:42:00.002+02:002008-04-23T16:02:57.703+02:00oefOef, eindelijk, twee minuutjes rust voor mezelf, laat het huishouden maar even staan zoals het staat, de afwas, was en strijk zullen zeker niet weglopen. Jammergenoeg. Onze Quinten ligt eindelijk in slaap. Hem overdag laten slapen was sowieso al een opgave maar sinds gisteren zit het hummeltje met een goede verkoudheid en veel kan je daar niet aan doen. Na een leven lang alle pijnstillers te hebben uitgeprobeerd ben ik van mening dat niets beter helpt dan een goede nacht slaap ( soms met behulp van een warme wiskey maar kom). Quinten deelt die mening dus niet. Hij hoest zichzelf wakker 's nachts en is dan superkwaad omdat hij wakker is. Meestal valt hij daarna wel terug in slaap, maar de laatste twee nachten dus niet. Ik kom gemiddeld een 5-tal keer per nacht uit bed om hem even te sussen en hem een verhaaltje voor te lezen (dank u Jan voor de mooie kinderboeken). In combinatie met Lennert zijn alles verwoestende gesnurk heb ik dus nachten van gemiddeld 4 tot 5 uur goede slaap. De wallen onder mijn ogen doen elke blauwe vuilzak in het niets verbleken. Maar we slaan er ons wel door. Gisteren zag ik op een of ander vrouwenzender een documentaire over tienermoeders en ik had zoiets van ' als die dat kunnen moet ik dat zeker kunnen' en dat helpt wel. Gelukkig is er Elise die weet wanneer ze moet bellen om te vragen of ze even langs mag komen. Gisteren was dat op het moment waarop ik Quinten met zijn koets is de badkamer wou rijden om hem even te laten slapen. 't Klinkt raar maar dat is de enige kamer met een deur die een beetje geluidsdicht is. Nadat ik bijna 3 kwartier met hem had rondgelopen viel hij eindelijk in slaap met een glimlach op zijn gezicht. Net op dat moment moet de crémeboer zich herinnerd hebben wat een goede klanten wij waren want hij stopte luid klingelend voor onze deur. En we waren weer vertrokken.... Lichtelijk ongerust over het hoesten, de slapeloosheid en de koorts besloten we toch even naar de kinderarts te gaan. (Lennert verdenkt die man er trouwens van homo te zijn vanwege het foute Hawaïhemd en de zonnebankbruine teint) Maar alles was in orde, we moeten hem alleen in het oog houden dat de hoest en de koorts niet erger wordt, en na een weekje zou hij erdoor moeten zijn. We duimen dus.<br /><br />Ondertussen is de familie nog uitgebreid want mijn nicht, Kelly, heeft ook een zoontje gekregen genaamd Stef en bij Lennert zijn zus is er eentje onderweg, Tel daarbij nog eens Louiske en Jarne die enkele weken voor Quinten zijn geboren en we kunnen spreken van een babyboom. Dus proficiat aan iedereen en vooral aan onze Quinten omdat het toch zo'n geweldig ventje is.<br /><br />dikke kussen en knuffelsLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-87423220019386105392008-04-12T22:14:00.002+02:002008-04-12T22:44:55.428+02:00updateEindelijk nog eens een berichtje na 3 maanden. Diegenen die dachten dat er niets veranderd is ondertussen hebben het zwaar mis. Door een dom, technisch defect kon ik mijn blog niet meer beheren en Lennert heeft een nieuwe pc dus die heeft andere zaken aan zijn hoofd. Maar alles is gemaakt en je zal weer met de regelmaat van de klok iets van ons horen. Ondertussen gaat alles hier gewoon zijn gangetje, voor zover je het gewoon kan noemen.<br /><br />Onze woonkamer verkeerd in een constante staat van beleg, om van de keuken nog maar te zwijgen. Overal vind je sporen terug van onze Quinten, gaande van pampers tot delicaat gedropte kwakjes spuug. Deze zijn trouwens het vaakst te vinden op de schouders van de achteloze bewonderaars van onze spruit. Het lijkt wel of hij er een sport van maakt . De wasmand puilt uit van hemdjes en truitjes die gered lijken van de Titanic. De gastendoekjes, die we als spuugdoekjes gebruiken, hebben ondertussen het formaat van uit de kluiten gewassen dweilen aangenomen, van absorptievermogen gesproken. De parklegger en de zijn speelmatje vliegen net zoals de pluche kikker elke week in de was wegens niet nader verklaarde witte plekken. ( lees spuug!)<br /><br />Eigenlijk is het wel supergrappig om te zien hoe alles de weg vindt naar zijn mondje, soms wel via een omweg langs het oog, maar kom. Gisteren schrok hij zich een hoedje toen hij wou proberen hoever zijn vinger in zijn mond kon. Blijkbaar niet zover als hij gehoopt had want meteen kwam de fruitpap mee. Gelukkig al deels verteerd en omdat Quinten nu eenmaal de zoon van zijn vader is kwam de fruitpap op mijn wollen pull terecht.<br /><br />En inderdaad, we zijn nu al een week bezig met fruitpap, en we mogen zeggen dat het vrij aardig lukt. Het advies om met 1/4 fruitpap te beginnen is natuurlijk niet voor onze zoon. Direct de 2 betterfoods en de hele appel, de hele banaan enz. Beetje bij beetje is niet voor hem weggelegd. En niet alleen in verband met eten. Ook het groeien gaat goed vooruit, 3 weken geleden woog hij 6.400 kg en was hij 63.5 cm groot. Bovendien moest meneer een geweldige show opvoeren voor de dokter van kind en gezin met praten, speken en woeste arm en-beenbewegingen zodat de dokter concludeerde dat het een stevig bazeke is met alles erop en eraan. Alsof we dat nog niet wisten, maar complimentjes kan je nooit genoeg krijgen.<br /><br />Ook de onthaalmoeder geraakt niet uitgepraat over hem, 't is zo ne lieve, hij eet goed, slaapt wanneer hij moet slapen, e.d. moeke Martine ziet hem in ieder geval graag komen. Wie niet he.<br /><br />Wat kan ik jullie voor de rest nog meedelen? Ik ben nu opnieuw aan het werk in het VTI in Dendermonde, een light versie van Everberg, maar het is geweldig om opnieuw aan de slag te kunnen. Quinten gaat naar een onthaalmoeder in de buurt en geniet ontzettend van onze wandeling terug naar huis. Vandaag heeft hij trouwens heel de dag buiten gezeten terwijl ik me uitleefde op ons gras en de terrastegels. En ..... hij slaapt al ongeveer een maand door, dus langzaam maar zeker verdwijnen de vuilzakken onder mijn ogen.<br /><br />Maar ik ga jullie met rust laten voor vandaag en de andere verhalen in de loop van de week erop zetten.<br /><br />dikke kussen en ga gerust nog eens langs onze fotootjes.Lesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-24963368537746715492008-01-09T12:29:00.000+01:002008-01-09T12:36:35.473+01:00Vliegende startOnze kleine spruit is nu 4 dagen thuis...<br /><br />4 dagen vol aanpassing, gewenning en geluk.<br /><br />Quinten is (denk ik) de rustigste en gelukkigste baby die je maar kan hebben... Eten en slapen, da's het enige waar hij om maalt. Voor de rest horen we hem bitterweinig; dus we kunnen betrekkelijk goed doorslapen.<br /><br />Het is een beetje zoeken naar een goed ritme waarin we de voedingen van Quinten om de 3 uur en het huishouden en nog tijd voor onszelf kunnen combineren; maar we komen er stillaan wel!<br /><br />De wroedvrouw is gisteren ook langs geweest en heeft vastgesteld dat Quinten ondertussen al 4,010 kg weegt en gezond is.<br /><br />Vandaag komt Kind & Gezin eens langs om te kijken of we Quinten wel goed verzorgen, en niet vastketenen ofzo :)<br /><br />De aangifte van ons zoontje verloopt echter iets moeilijker. Nu niet dat er een onoverkomelijk probleem is; maar hier op de administratieve dienst van Dendermonde zitten ze met computerpanne... Nuja, dat raakt deze week nog wel opgelost en dan zijn we helemaal vertrokken :)<br /><br />Er staan ook nog wat nieuwe fototjes online.<br /><br />Nog steeds <a href="http://picasaweb.google.nl/russianfighterpilot/GeboorteQuinten">hier</a> te bewonderen!Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-5695244765503334952008-01-02T22:22:00.000+01:002008-01-13T12:36:22.090+01:00Fototjes!De eerste fototjes staan online!<br /><br />Mensen die willen langkomen kunnen mailen (of bellen indien je mijn nummer hebt) naar <a href="mailto:lennert.raes@telenet.be">lennert.raes@telenet.be</a> , iedereen is welkom.<br /><br /><br /><a href="http://picasaweb.google.nl/russianfighterpilot/Quinten">http://picasaweb.google.nl/russianfighterpilot/Quinten</a><br /><br />*UPDATE*<br /><br />Ook het geboortekaartje staat online voor de mensen die het willen zien :)<br /><a href="http://users.telenet.be/fulcrum/geboortekaartje_raes_def.pdf"><span style="color:#000000;">http://</span>users.telenet.be/fulcrum/geboortekaartje_raes_def.pdf</a>Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-79854852964546123352008-01-02T09:35:00.000+01:002008-01-02T09:36:50.614+01:00Quinten has arrived!31 december, 13:16 is Quinten ter wereld gekomen!<br /><br />Het was een moeilijk aanloop naar de bevalling (24 uur weeën, stilgevallen en dan weer in gang gestoken) maar het loont de moeite!<br /><br />Een fantastische knaap van 3,900 kg kwam ter wereld!<br /><br />Je kan binnenkort wel wat meer nieuws verwachten en wat foto's, maar zoals iedere ouder wel weet is er nu te veel werk om hier wat neer te krabbelen :)<br /><br />LennertLennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-63691303277311400102007-11-09T17:27:00.000+01:002007-11-09T17:42:39.613+01:00It's getting so real :)Zoals je in het vorige stukje al wel kon lezen; komt alles langzaam maar zeker dichterbij!<br /><br />Zeker nu dat alles vrijwel in orde is. Bedje in de living; de kinderkamer; alle benodigdheden zijn er...<br /><br />Woensdag zijn we naar het verloskwartier geweest en hebben we een rondleiding en voordracht gekregen over het werk voor de bevalling, de bevalling zelf en wat er na de bevalling te gebeuren staat :)<br /><br />Het is nu al zeker dat dat zéér spannende momenten zullen zijn :)<br /><br />Vooral Lesley is nu een beetje gerustgesteld, nu ze de verlossingskamer eens heeft gezien.<br />Het enige dat een "probleem" kan vormen is het feit dat we dicht tegen oudejaar gaan zitten en dat we misschien niet Dr Oosterlynck gaan hebben als het wat tegenzit; maar wel een dokter van wacht. En zoals je je nog wel zal herinneren hebben we daar niet al te goede ervaring mee.<br />Dat is dus het enige waar Lesley nog concreet mee zit, maar ik maak mij daar niet zoveel zorgen in :)<br /><br />We zien dat wel als het zo ver is :)<br /><br />Anyway, ik ga het hier voorlopig bij laten, misschien dat Les er nog iets aan wil toevoegen...Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-78189302577946636512007-10-22T15:58:00.000+02:002007-10-22T16:00:20.240+02:00AftellenAlles is klaar; het aftellen kan beginnen...<br /><br />Les haar buik groeit explosief en het kindje heeft soms hyperactieve buitjes ;)<br /><br />Alles komt zo dichtbij, en toch zal het wachten nog lang zijn... Eens het kindje er zal zijn is het alweer een nieuw begin; een verse start van een leven.<br /><br />Ik kijk er al naar uit!Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-40345460977023420712007-08-29T12:57:00.000+02:002007-08-29T13:13:22.793+02:00langzaam maar zekerEindelijk, de living is weer leefruimte geworden. Gisteren hebben Lennert en zijn ouders boven de vloerbekleding gelegd. Nu alleen nog de plintjes in de kinderkamer en een deur en dan is ze af. Maar ik kon niet meer wachten, alles boven is gekuisd en de spullen voor onze spruit zijn naar boven gedaan.<br /><br />Het is allemaal veel minder uitzichtsloos dan enkele dagen geleden. Bovendien begin ik morgen aan mijn nieuwe job in Virgo Fidelis. Dus dat is toch ook al een zorg minder. Ik heb mijn boeken al en de handleidingen. Morgen krijg ik mijn lessenrooster en mijn begeleidende mentor. Alles loopt dus vlotter dan ik had kunnen hopen.<br /><br />Jammergenoeg heb ik het volgende bezoekje voor de echo op 30 augustus moeten verplaatsen naar 19 september. Het zal wat prutsen zijn om een moment te vinden wanneer Lennert en ik vrij zijn want we moeten ook langzaam aan de geboortelijst opstellen. Toen ik enkele dagen geleden naar de Fun ging zeiden ze al dat ik aan de late kant was. Zot he, ik ben nog maar 5 maanden ver (bijna 6) en die lijst zou er ten laatste in de zesde maand moeten liggen. Gelukkig hebben we niet zoveel om erop te zetten.<br /><br />Wat we wel al hebben beslist is het figuurtje voor de suikerbonen. Zondag zijn Jelle en Elise bij ons langsgeweest en we hebben 4 figuurtjes gekozen, zodat iedereen wat wils heeft. Om de kosten te drukken gaan we ze zelf maken dus ik weet wat te doen in de herfstvakantie. Ik zou zeggen alle hulp is welkom maar dan kennen jullie de naam al dus ik doe het zelf wel. Hehe Nu nog wat brainstormen over het geboortekaartje en dan zal de school weer al mijn aandacht opeisen. Verder is er geen nieuws, buiten het feit dat we nog steeds adressen aan het verzamelen zijn, dus aarzel niet om te reageren.<br /><br />kus lesley en coLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-11990669932606054082007-08-20T09:15:00.000+02:002007-08-20T09:19:15.098+02:00Het neemt vorm aan...Eindelijk zou ik zo zeggen; neemt alles stillaan een vorm aan...<br />Je kan nu toch al tussen de rommel door een vleugje van een kinderkamer herkennen. Eindelijk van het schilderen vanaf... Nu de nieuwe vloerbekleding nog leggen en dan is de kamer zelf af. Dan kunnen we beginnen met héél het huis terug op zijn plooi te laten komen.<br /><br />Alles dat nu beneden de living aan het "bevuilen" is, is eigenlijk bestemd voor de kinderkamer... Koets, buggy, curverboxen, fietsjes, speelblokken, etc moeten allemaal naar boven. (Hoewel ik mij met het laatste nog wel zou kunnen amuseren denk ik :p)<br /><br />Dan nog de meubeltjes en dan denk ik dat we volgende week onze geboortelijst wel gaan kunnen vastleggen. En dan is het aftellen...<br /><br />30 Augustus de volgende echo... Ik kijk er al naar uit, echt waar...Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-80146316097924586832007-08-10T13:41:00.000+02:002007-08-10T13:55:38.462+02:00alive and kickingGisterennacht gebeurde er iets heel speciaals. Ik voel onze telg al een weekje of twee duidelijk bewegen maar ik ben dan ook de enige. Reeds tientallen malen heb ik tevergeefs Lennert zijn hand op mijn buik gelegd in de hoop dat hij ook de bewegingen zou voelen. Helaas, tot gisteren. Na een filmpje besloten we om ons bed met een bezoekje te vereren. De radio stond aan en Lennert lach nog wat onnozel te doen toen ik mijn huurder weer voelde bewegen. En nu was er wel zeer veel beweging merkbaar.<br /><br />Dus, ik nam onmiddellijk Lennert zijn hand en plaatste die op mijn buik, net in het midden waar ik het meeste beweging voelde. Na een beetje gepor van Lennert besloot het kindje om dan toch de reageren. Lennert zijn gewauwel tegen mijn buik wierp dan toch zijn vruchten en werd beloond met twee stevige schoppen. Een supermoment, zowel voor hem als voor mij.<br /><br />Na deze uitbundige actie besloot onze telg zich wat dieper terug te trekken en weer in de sluimerzone rond te hangen. 't Was echt een zalig moment dat je met niets kan vergelijken.<br />Later besefte we wel dat toen de bewegingen merkbaar waren Elvis opstond, om een of andere onverklaarbare reden speelde stubru om 23u het liedje 'hounddog'. Was het een reactie in de trend van "zet dat af" of eerder een we-want-more-reactie. Vingers kruisen en hopen maar.<br /><br />Voor de rest is er weinig nieuws, ik hoop dat deze week eindelijk de kinderkamer wordt geschilderd. Ze is al helemaal leeg en onze woonkamer valt nu te vergelijken met een stockagelaats voor boeken en babyspullen. Dus wanneer mijn teerbeminde in actie schiet met verborstel en trapladder kan ik mezelf daarna amuseren met het inrichten en decoreren.<br /><br />Waar ik me ook mee amuseer is het verzamelen van adressen. Iedereen wordt via deze weg dus vriendelijk verzocht zijn of haar adres mee te delen zodat we in december niemand vergeten bij het opsturen van de kaartjes.<br /><br />kusjes<br />Les en coLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-47646227576071385852007-07-26T16:27:00.000+02:002007-07-26T16:40:01.979+02:00wij weten hetWij weten het, en jullie lekker niet hehe. Dinsdag de 24 ste juli hebben we na veel vijven en zessen toch het geslacht kunnen zien. Maar dat blijft voorlopig geheim tot de bevallingsdatum. 't Was wel grappig, ik heb maandag niet geslapen van de zenuwen (al kan de stortbui van maandagnacht er ook wel iets mee te maken hebben) en we waren ongeveer 20 minuten te vroeg in het ziekenhuis. Van één ding zijn we ondertussen al zeker, Lennert is zeker de vader, want het eerste beeld dat we op de monitor te zien kregen was een achterwerk. Na veel geduw en getrek besloot onze telg dan toch zich om te draaien zodat we eindelijk wisten wat het was.<br /><br />Verder heeft de dokter nog wat naar de organen gekeken en hij zag dat het goed was. Het hartje is mooi onderverdeeld in kamers, de ledematen zijn er, de hersenhelften zijn mooi gescheiden, kortom, niets om ons zorgen over te maken.<br /><br />Terug thuis mocht ik eindelijk in de dozen met de kleertjes duiken die Renske en Didier ons hadden meegegeven. Zalig, al die minibroekjes en truitjes. Na twee dagen ben ik er dan toch doorgeraakt, alles van 0 tot 2 maanden ligt in de kast en de rest zit mooi per maat opgeborgen in curverboxen tot later. De kleedjes voor het verkeerde geslacht zitten mooi in een doos voor onze volgende of voor de volgende telg in de famlie.<br /><br />De kinderkamer is ook al helemaal opgeruimd en opgekuisd zodat mijn broer en zijn vriendin zich kunnen amuseren met het schilderen. Als dat gebeurd is gaan we bij Renske en Didier de rest van de baby -uitzet halen en kunnen we beginnen inrichten. Yes, ik kan me al niet meer bedwingen.<br /><br />xxx les en coLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-27142595455024624102007-07-12T10:41:00.000+02:002007-07-12T10:51:10.348+02:00VoorbereidingenEr is alweer een kleine maand verstreken zonder enig nieuws vanuit ons kamp...<br />Neen, we zijn niet dood ofzo, maar gewoon een beetje druk aan het plannen.<br /><br />De stress die voortkomt van een kinderkamer plannen is hallucinant! De juiste meubels, kleren, likje verf, ... Op zich is dat niet zo erg hoor, maar wel als je weet dat de kamer die we als kinderkamer gaan gebruiken daar eigenlijk helemaal niet op voorzien was. Wel als je weet dat die kamer dan ook als "rommelkot" werd gebruikt...<br />Uhu, véél werk aan.<br /><br />We hebben wel al wat vooruitgang geboekt want ze is nu zo goed als leeg. In de loop van volgende week gaan we onze meubeltjes bestellen en dan kunnen we beginnen met het behangen van de kamer en nieuwe vloerbekleding leggen enzo.<br /><br />De ziektes worden hier ondertussen vrolijk aan elkander overgedragen (Lennert -> Lesley) en de festivals volgen elkaar op. Tot grote frustratie van Lesley, want zij zou er overal willen bij zijn uiteraard! Maar dat lossen we op door een aantal avondjes Lokerse feesten!<br /><br />Ben ook weer een jaartje ouder geworden, en nu voel ik mij echt oud worden... Iedereen gaat samenwonen/trouwen/krijgt kinderen... Maar ik word met veel plezier ouder!<br /><br />Regards!<br /><br /><a href="http://picasaweb.google.be/russianfighterpilot/RockWerchter2007">De foto's van Rock Werchter 2007</a>Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-58473189782437203082007-06-13T19:02:00.000+02:002007-06-13T19:18:56.409+02:00terug aan het werkEindelijk, weer aan het werk. Het doet echt deugd om mijn gedachten te kunnen verzetten. En geloof mij, daar zorgen mijn leerlingen zeker voor. Ondertussen weet heel de school dat ik zwanger ben dankzij een leerling die tijdens mijn ziekteverlof het een en ander had opgevangen. Natuurlijk moeten ze nu alle 3oo elk detail weten en worden er allerlei namen (of wat ervoor moet doorgaan) voorgesteld. Allemaal vragen ze wanneer ik in bevallingsverlof ga. Zo hard zitten ze met me in. hehe<br /><br />De misselijkeid is gelukkig aan het wegtrekken alleen op de trein heb ik er nog wat last van. Het geschommel en af en toe een hinderlijke geur zijn voldoende om misselijk te worden. Zeker in een spitsuurtrein is dat niet altijd even aangenaam. Al heeft mijn directeur ervoor gezorgd dat ik volgende week een beetje kan uitslapen en een trein later mag nemen. Het merendeel van mijn examentoezichten begint pas van 10.10. Zalig even langer in bed kunnen blijven liggen. Want de vermoeidheid die blijft wel.<br /><br />Verder is er niet veel te melden buiten dat ik deze vrijdag 24 jaar word en dat beide ouderparen en de meter en de peter elkaar dan gaan ontmoeten. Niet dat ik een wereldoorlog verwacht of zo maar het is toch even spannend. Ah ja, onze nieuwe matras is vandaag geleverd en onze zetels worden ergens volgende week geleverd. Dan is het huisje helemaal ingericht volgens onze smaak. Dat zal ongeveer nog 3 maand blijven en dan mogen we alweer gaan schuiven om plaats te maken voor het park, de wieg, luiertafel enz. Vandaag is ook het pakket van kind en gezin toegekomen met allerlei informatie over de bevalling en vooral, de aftelkalender. Daar keek ik het meeste naar uit. Per maand vind je er informatie over wat jij doormaakt en wat je baby doormaakt en je kan er steeds iets bijschrijven. Dat komt van pas aangezien ik nog altijd geen babyboek gevonden heb waar je voldoende kan inschrijven. Wie weet voor mijn verjaardag. (stille hint)<br /><br />kusjesLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-28112720103888400002007-06-06T14:21:00.001+02:002007-06-06T14:33:53.834+02:00gerustgesteldNa de paniek van woensdag volgen nu de rustige dagen. Gisteren moesten we nog even op controle en er werd snel nog een echo genomen om te zien of alles ok was. Deze keer was het vruchtje groot genoeg zodat een inwendige echo niet nodig was. Vanaf nu kan de dokter het vruchtje zien zonder al te veel (onaangename) handelingen. Het was een opluchting om te zien dat alles ok was. Het kindje beweegt goed en veel, heel veel zelfs en lijkt zich niets aan te trekken van het beetje bloed dat zich nog in de baarmoeder bevindt. Geen reden om ongerust te zijn, gelukkig, want dat was ik toch. Nu alles in orde blijkt te zijn en ook de misselijkheid langzaam verdwijnt schiet ik langzaam terug in actie.<br /><br />Maandag ga ik terug werken en ik kijk er echt naar uit om mijn leerlingen terug te zien. De school zelfs iets minder maar gelukkig heb ik een aantal collega's die me steunen en me verdedigd hebben tegen diegenen die het roddelen niet konden laten, Sarah, Julie, Berthe, Ginette en Karien, heel hard bedankt daarvoor. En ook een dikke merci voor al de mensen die met ons inzaten, het is een ongelofelijk hart onder de riem voor mij dat er zoveel mensen bezorgd zijn. We zullen jullie niet vergeten bij de house-warming.<br /><br />Verder is er niet al te veel nieuws, ik kan jullie alleen nog melden dat de bevalling is gepland op 30 december of toch daarrond. het vruchtje is nu 4 cm groot en het heeft primitieve armpjes en beentjes en kan die al goed bewegen. Gezien het feit dat het zoveel beweegt vermoed ik dat het de hyperkinetische trekken van Lennert zal hebben. (maar we houden onze vingers gekruisd)<br /><br />tot de volgende keer<br />lesley en coLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-19042613474306232682007-05-31T12:01:00.000+02:002007-05-31T12:07:43.305+02:00PaniekDinsdagavond; omstreeks 23.30 hebben we even in een "state of emergency" geweest.<br /><br />Net voor het slapengaan kreeg Lesley een grote kramp in haar onderbuik; onmiddelijk gevolgd door een bloeding. De 100 heeft haar naar het ziekenhuis gevoerd, want een bloeding tijdens de zwangerschap kan duiden op een afstoting of misval. Eens daar toegekomen werd er bloed afgenomen en is er naar de gyneacoloog van wacht gebeld.<br />Deze vond het echter niet nodig langs te komen en adviseere Lesley binnen te houden voor die nacht.<br /><br />Omstreeks 02.00 ben ik dan maar weer met de ouders van Lesley naar huis getrokken en heb een poging gedaan om te slapen. Daar ben ik echter niet in geslaagd.<br />Het was pijnlijk Lesley daar helemaal alleen te moeten achterlaten en die uren in onzekerheid door te brengen. Voor Les moet het nog moeilijker zijn geweest...<br /><br />Omstreeks 9 uur de dag nadien hebben we dan toch een echo kunnen laten nemen en daaruit bleek dat het kindje in goede gezondheid verkeert. Sterke hartslag en kwieke bewegingen.<br /><br />De opluchting die je voelt van zodra je het hartje ziet kloppen is fenomenaal. Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld over iets...<br /><br />Nu eist de stress zijn tol wel; van beide. Lesley slaapt gezapig door en ik krijg nu mijn spreekwoordelijke slag van de hamer.<br />Misselijkheid, braken en duizeligheid...<br /><br />Hmmm; ik ken die symptomen ergens van ;)Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-45794923251412085232007-05-18T20:58:00.000+02:002007-05-18T21:01:13.948+02:00Om 21.30 is er afgesproken in de Irish Pub hier in Dendermonde.<br />Dan vertellen we tegen de onwetenden dat Les zwanger is...<br /><br />Ik vermoed dat weinigen deze site nog niet gezien hebben; maar je weet maar nooit.<br />Op een manier is het toch nog spannend...<br /><br />Hierna kunnen we eindelijk beginnen vechten over welke naam het kindje zal krijgen... Iets zegt mij dat het mijn gedacht zal worden :)<br />Mijn wederhelft daarintegen zal er anders over denken...<br /><br />Anyway, ik hoor jullie nog wel :)Lennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-41714458028037917732007-05-15T20:08:00.000+02:002007-05-15T20:28:30.139+02:00een speciale moederdagLinks zit nog wat kalk die ik nooit zal wegkrijgen en rechts zitten een aantal ondefinieerbare krassen. Zo ziet de binnenkant van mijn wc eruit. Die ken ik ondertussen al vanbuiten. Mijn favoriete atribuut deze dagen is een grote witte tupperwarekom die ik steeds met me meesleep. Je raad het al, zwangerschapsmisselijkheid. Ik kan er uren over doorgaan. Welke trukjes helpen en welke niet? Daarvoor ga je beter eens naar <a href="http://www.kindengezin.be">www.kindengezin.be</a>. Bij mij werkt er geeneen. Maar er is toch één troost. Maandag zei de dokter:" hoe misselijker je bent hoe beter, dat is een teken dat alles in orde is." Je raadt het al, mijn dokter is een man. Maar nog even doorbijten, na de derde maand zou de misselijkheid volledig moeten overgaan. Nog een maandje volhouden dus. Dat zal wel lukken.<br /><br />Wat we echter niet hebben kunnen volhouden is de zwijgplicht tot de derde maand. Deze zaterdag hebben we, bij wijze van moederdagscadeau, het nieuws al aan de grootouders verteld. Gelukkig reageerden ze alle vier dolenthousiast. De reactie van Lennerts vader vond ik het grappigste, die man ziet het helemaal niet zitten dat er met Kerst en nieuwjaar nu 7 kleine kinderen lawaai zullen maken. Als het dat maar is, ze hebben er alle vier een goed oog in en zullen ons steunen waar en wanneer ze maar kunnen. Zalig zo'n reactie, in mijn ergste nachtmerries had ik gedroomd van afkeurende blikken, misprijzen en preken over verantwoordelijkheid. Maar iedereen is echt gelukkig voor ons.<br /><br />Ondertussen lekt het nieuws ook langzaam in onze vriendenkring uit en zelfs daar zijn er geen opmerkingen te horen in het genre van " allee man, nu zitte er wel aan vast he".<br />Ik kan alleen maar zeggen dat al die enthousiaste reacties een hart onder de riem zijn in deze periode. En dat we volgende week woensdag een afspraak hebben voor een tweede echo, dan weten we weer wat meer.<br /><br />kusjes Lesley en coLesleyhttp://www.blogger.com/profile/04199671805234318096noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-23280525.post-44510548079260314832007-05-10T20:12:00.000+02:002007-05-14T20:35:39.757+02:00MondaysHet was een maandag...<br /><br />Maandag 07/05/2007. Nu een héél belangrijke datum; later een vergeten dag zoals er zovele zijn.<br />En toch was hij héél speciaal voor ons.<br /><br />Maar laat je me even een beetje voorgeschiedenis geven:<br /><br />Lesley en ik zijn sinds 15 september 2006 samen. Na een aantal maanden praatten we alreeds over samenwonen. We woonden beiden nog thuis en we zouden het allemaal rustig plannen. We hadden tijd genoeg en zoals gezegd gingen we onze tijd nemen.<br /><br />Tot mijn ouders besloten van te verhuizen en te gaan samenhokken met mijn tante.<br />Toen stond ik eigenlijk voor een voldongen feit en moest ik uitkijken naar een nieuwe woonst.<br /><br />Die heb ik gevonden in de Robert Ramlotstraat in Dendermonde.<br />Les heeft dan besloten dat ze onmiddelijk mee zou verhuizen; wat ik alleen maar kon toejuichen!<br /><br />Long story short: Sinds 1 mei wonen we dus samen...<br /><br />Deze maandag, maandag 7/05/2007, de dag die belangrijk is gebleken in ons leven maar toch zal vergeten worden door de meesten; is Lesley naar de Gyneacoloog getrokken wegens een aanhoudende misselijkheid...<br />Wat wij al enigsinds vermoedden werd ons daar bevestigd.<br />Lesley is in blijde verwachting van een kindje...<br />Een spiraal hebben en toch zwanger worden; je moet het maar doen.<br /><br />Zo zie je maar dat alles geheel anders kan lopen dan je zelf wenst, planned en wilt...<br /><br />Het kindje komt er ongeplanned, maar des te meer gewild!<br /><br />The journey beginsLennerthttp://www.blogger.com/profile/14302205381079727876noreply@blogger.com